Ekshibicjonizm (od łac. exhibere – wystawiać, pokazywać, obnażalstwo), w ujęciu klasyfikacji ICD – 10 jest powtarzającą się lub utrwaloną skłonnością do okazywania narządów płciowych, zaskoczonym, obcym osobom, najczęściej płci przeciwnej, i towarzyszy temu prawie zawsze podniecenie seksualne, masturbacja i przeżycie rozkoszy (Lew-Starowicz, 2000). K. Imieliński (Imieliński, 1990), definiuje ekshibicjonizm jako odchylenie, w którym rozkosz seksualną osiąga się poprzez nagłe prezentacje własnych narządów płciowych anonimowym osobom, bez żadnego wcześniejszego kontekstu seksualnego. Skłonność ta występuje najczęściej u mężczyzn, którzy w pewnym oddaleniu fizycznym demonstrują penisa młodym kobietom, chociaż zdarza się także ekshibicjonizm homoseksualny. Właściwy ekshibicjonizm jest działaniem zastępczym, ponieważ obnażanie się zastępuje stosunek płciowy, którego osoba najczęściej nie realizuje z powodu trudności w nawiązywaniu relacji interpersonalnych. Poza tym część ekshibicjonistów nie jest zdolna do odbycia stosunku ze względu na przedwczesny wytrysk.

Dariusz Piotr Skowroński © wszelkie prawa zastrzeżone
Zgodnie z prawami własności intelektualnej autor udziela zgody na cytowanie zgodnie ze standardami American Psychological Association (APA style) w celach edukacyjnych pod warunkiem pełnej adnotacji o źródle. Natomiast kopiowanie wypowiedzi, w tym przesyłanie całości lub jej fragmentów dalej i rozpowszechnianie w formie papierowej lub elektronicznej, bez wcześniejszej zgody autora zabronione.