Sadyzm. Określenie to pochodzi od nazwiska francuskiego markiza Donatiena Alphonse Francois de Sade, który w swojej twórczości literackiej opisał tę dewiację opierając się na osobistych doświadczeniach. Według Klasyfikacji ICD – 10, sadyzm oznacza preferowanie aktywności seksualnej obejmującej sprawianie co najmniej jednego z następujących doznań: 1. ból, 2. upokarzanie, 3. krępowanie (Lew-Starowicz, 2000b). Sadyzm polega na odczuwaniu rozkoszy seksualnej w sytuacji
Gerontofilia (prezbiofilia) jest odchyleniem seksualnym, które polega na skłonnościach do kontaktów seksualnych z partnerem w bardzo podeszłym wieku. Można tu mówić o roli starczego ciała jako fetysza. Do gerontofilii zaliczyć należy jedynie kontakty młodych ludzi z osobami w starczym wieku, podejmowane z motywu preferencji seksualnej. Ma to na celu wyeliminowanie takich zjawisk, jak gerokomia (przekonanie, że współżycie seksualne z młodymi
Zoofilia (zooerastia, bestiofilia, zoostuprum) należy do bardzo rzadkich odchyleń seksualnych, i polega na skłonności seksualnej do zwierząt. Aby określić wystąpienie tej dewiacji, należy ustalić motywy danego zachowania. Nie ma tu znaczenia, czy pociąg seksualny występuje do zwierząt w ogóle, czy do danego zwierzęcia, oraz, czy przejawia się stale, okresowo, czy sporadycznie. Drugorzędną sprawą jest także fakt, czy doszło do konkretnych
Dzisiaj temat trudny – Pedofilia (infantoseksualizm, paederozja). Niedawno zapytano mnie dlaczego pewna grupa ludzi czuje pociąg seksualny do dzieci, jak to możliwe, że dorosły dąży do kontaktu seksulanego z dzieckiem, przecież tyle jest innych dorosłych chętnych do kontaktu seksualnego. No właśnie, dlaczego? Spróbuję zatem pokrótce wyjaśnić motywy działań pedofilnych z całym naciskiem podkreślając, że zrozumienie powodu zachowania nie zwalnia danej
Transwestytyzm jest odchyleniem seksualnym polegającym na osiąganiu rozkoszy poprzez przebieranie się w odzież osób płci przeciwnej. W transwestytyzmie nałożenie ubioru płci odmiennej nie musi wiązać się ze stanem ciągłego podniecenia seksualnego, jednakże jest ono źródłem satysfakcji przeżywanej przez transwestytę, dla którego jest to główny motyw przebierania się. Transwestytyzm może być permanentny, gdy osoba charakteryzuje się stałą potrzebą identyfikacji w ubiorze
Otrzymuję czasem emaile z prośbą o wyjaśnienie różnych pojęć z seksuologii i/lub psychologii. Oto trochę informacji na temat fetyszyzmu. Fetyszyzm (seksualny symbolizm, seksualny parcjalizm), polega na tym, że część ciała, garderoby lub jakikolwiek inny przedmiot symbolizuje partnera seksualnego i stanowi jego ekwiwalent nie tylko wystarczający do uzyskania podniecenia seksualnego i orgazmu, lecz preferowany do tego celu. Z. Lew Starowicz (Lew
Autorskie podejście do kwestii klasyfikacji zaburzeń seksualnych, reprezentuje K. Imieliński (Imieliński, 1990). I tak, K. Imieliński wyszczególnił: I. Dysfunkcje seksualne. A. Indywidualne. 1) zaburzenia przebiegu spółkowania, 2) zaburzenia orgazmu, 3) zaburzenia libido. B. Interakcyjne. 1) dysharmonia seksualna, 2) dyspareunia, 3) awersja seksualna. II. Dewiacje seksualne. 1) odchylenia seksualne, 2) zboczenia (perwersje) seksualne. III. Objawowe dysfunkcje i dewiacje seksualne. 1) w
Dewiacja seksualna jest pojęciem nadrzędnym oznaczającym wszelkie odchylenia od normy w zachowaniu seksualnym, niezależnie od ich objawów oraz rodzaju, natężenia i czynników przyczynowych (Imieliński, 1990). W literaturze spotyka się także określenia takie jak deviatio sexualis, parapathia, paraphilia, parerozja, paraesthesia sexualis. Pojęcie dewiacji odnosi się do odchyleń od normy medycznej, czyli odchyleń patologicznych, jak i odchyleń od normy społecznej. W środowisku
Norma indywidualna. J. Godlewski jest autorem koncepcji normy indywidualnej, akcentującej elementy biologiczne seksualności człowieka (Godlewski, 1977; Godlewski, 1985a, 1985b). Jest to koncepcja uzupełniająca normę partnerską (patrz wcześniejszy wpis na blogu), akcentującą funkcję hedonistyczną i więziotwórczą, podporządkowując im biologiczny aspekt seksualności związany z prokreacją. Norma indywidualna akcentuje kwestię dysfunkcji seksualnych, które mogą utrudniać lub uniemożliwiać realizację aspektu biologicznego w seksie. Norma
Norma partnerska. Norma partnerska służy odróżnieniu zachowań prawidłowych od nieprawidłowych seksualnie w konkretnym układzie partnerskim. Autorem takiego ujęcia normy seksualnej jest H. Giese, z modyfikacjami K. Imielińskiego (Imieliński, 1990). Norma partnerska, nazywana także normą hamburską, albo po prostu normą K. Imielińskiego (Godlewski, 1998a, 1998b), akcentuje przede wszystkim humanistyczne funkcje seksualności, to jest aspekt hedonistyczny i więziotwórczy. Ponieważ zachowanie seksualne jest